ما اجنبی ز قاعده کار عالمیم
بیهوده گرد کوچه و بازار عالمی
دیوانه طینتیم زر و سنگ ما یکیست
اینیم گر عزیز و اگر خوار عالمیم
با مرکز و محیط نداریم هیچ کار
هست اینقدر که در خم پرگار عالمیم
ما مردمان خانه بدوشیم و خوش نشین
نی زان گروه خانه نگهدار عالمیم
حک کردنی چو نقطه سهویم بر ورق
ما خال عیب صفحه رخسار عالمیم
... با سینه برهنه به شیران نهیم رو
انصاف نیست ورنه جگردار عالمیم
وحشی رسوم راحت و آزار با هم است
زین عادت بد است که آزار عالمیم